मान्छेहरु भन्छन जिन्दगीमा खुसी हुनु छ भने आफू भित्र को बालक लाई मर्न दिनु हुन्न रे . हुन पनि होला नै . बिगत का केहि बर्षको आफ्नो अनुभव ले पनि यसै भन्छ चाड पर्ब उत्सब अनि अन्य क्रियाकलापहरु सम्झदा कि त यी सबै बाध्यता जस्तो लाग्यो कि त केटा केटि को लागि जस्तो लाग्यो . के यो केवल उमेर को कारण ले होला त ? आफैलाई सोधी रहन्छु यदि त्यस्तो हुदो हो भने बढी उमेरका रसिक अनि रमाइलो मान्छे हरु पनि धेरै भेटिन्छन . आखिर मा रमाइलो जिन्दगी बनाउने सुत्र के त ? के जीवन सैली ले गर्दा हो . कहिले उमेरको बहाना मा कहिले बिफुर्सदी को त कहिले जिम्मेदारी को बहाना मा जिन्दगी को उर्जा अनि रमाइलोपन निमोठ्नु जिन्दगी जिउन नजाने को हो त ? आखिर खुसि अनि रमाइलो के मा छ ? यदि पैसा अनि धन सम्पति मा रमाइलो खोज्ने हो भने त्यस्ता धनि अनि दुखि हरु पनि धेरै भेटिन्छन . बिहे गरेर या नगरेर दुखि हुने पनि धेरै छन् , सन्तान हुदा अनि नहुदा को पिडा पनि देखिन्छ आखिर मान्छे के मा खुसि खोज्छ के खुसि खोज्छ ? अचम्म लाग्छ …….
प्रसंग यो दसैँ को . हर साल जस्तै आफ्नो मिति तिथि मा दसैँ आयो गयो यो दसैँ मा रमाइलो नहुने नमनाउने आफ्नो कयौं बहाना निस्के अब चाहियो के, १ आफ्नो हात को चोट अनि दाहिने हात ले खान नहुने , आर्को भाई बहिना पुर्खौली घर गएको बाहाना , गाउमा नजिक का आफन्त बित्ना ले टिका नागौन नहुने अनि त्यो माथि पानि को लगातार बर्सात को छम छम …..कुन्त कि बुहारी भटमास खाकी …..यो दसैँ दसा नै लिएर आएको जस्तो …एक कुना मा आफुलाई बन्द गरेर कैदी झैँ लाग्यो आफुलाई . सधै सुभकामन दिन नछुटाउने साथी हरु लाई पनि सुभकामन दिन जागर चलेन जसले सुभकामना दिए उनीहरुलाई जवाफ फर्काउन पनि अल्छि लाग्यो तर यो कैदी जीवन मा फेशबुक ले भने खुब साथ दियो देब्रे हात ले जानी नजानी फेशबुक भने चलाइयो …..आखिर म आफैलाई किन कैदी बनाउदै छु आफैलाई प्रश्न गर्छु कयौं पटक तर अनुत्तरित यी मेरा प्रश्न आफैलाई दोहोरौछु जस्ताको तस्तै फिर्ता आउछ हरेक पल्ट हरेक उत्सब साथ ऋतु अनि मिति को परिवर्तन पछि पनि यो एकनासे अपरिवर्तनीय मनोदशा ……अनि जिन्दगी को भोगाई अचम्म लाग्छ यो आफै भित्र को कैदी मन लाई देखेर ……छक्क छु ……
